Mathieu van der Poel wil zondagmiddag zijn zevende wereldtitel bij de profs in het veld veroveren. Daarmee zou de Nederlander het record van de Belg Erik De Vlaeminck evenaren. Van der Poel, die dit seizoen onverslaanbaar is in het veld, heeft echter een gebroken rib. Bovendien denkt hij al na over een toekomstig einde van zijn loopbaan, zo onthuld hij.
Eind december liep Van der Poel een ribbreuk op bij een botsing met een paaltje in de cross van Loenhout. Na een korte rustperiode maakte hij vorige week zijn rentree en beide veldritten (Maasmechelen en Hoogerheide) won de renner met overmacht. "Ik voel het wel, maar het hindert me niet. Ik verwacht niet dat het een eventuele WK-zege in de weg zal staan. Ik voel me heel goed. Ik heb een goede stage gehad, die vorm was er ook in het weekend van Hoogerheide en volgens de wetenschap zal het op het WK nog net iets beter zijn", vertelt hij in gesprek met De Telegraaf.
Mathieu van der Poel wil wereldkampioen worden
Van der Poel heeft zondagmiddag een duidelijk doel voor ogen. "Ik kan niet tevreden zijn als ik na dat uur niet met de regenboogtrui sta", benadrukt hij. "Het zou leuk zijn nog eens wereldkampioen te worden en daarmee een stukje geschiedenis te schrijven. Dat is net iets waar je aan denkt als je voor de eerste keer wereldkampioen wordt, maar dat gaat de jaren erna vanzelf een keer leven. Het is een record dat lang staat, dat betekent wel iets." Hij verwacht niet dat zijn rib invloed gaat hebben op de cross. "Ik voel me heel goed. Maar vorm zegt niet alles. Ook dat ik alles won tot nog toe niet. Op het WK begin je met een schone lei. Dan heb je het over een uur waarin je van alles tegen kunt komen. Ik kan alleen maar zorgen goed te zijn en hopen dat het niet tegenzit", voegt hij toe.
Lees ook: Brand woedend op winnares Van Empel na WK veldrijden: 'Daar ben ik pissig over'
Onlangs is Van der Poel dertig geworden. Toch voelt hij zich nog lang niet oud. "Ik denk dat ik nu op het punt ben dat ik het meeste aankan", aldus de Nederlander. "Als ik een paar jaar terug zoveel getraind had als ik nu richting Maasmechelen en Hoogerheide had gedaan, had ik dit weekend niet eens moeten gaan crossen. Dat is wel een groot verschil. Maar dertig jaar worden, vond ik wel een wake-up call. Opeens ben je geen twintiger meer, dan voel je jezelf toch oud worden. Hopelijk kan ik nog een paar jaar mooie dingen laten zien. De meeste atleten gaan in hun dertiger jaren met pensioen, wel aan het einde meestal, maar dat is wel iets waar ik over nadenk. Maar ik denk dat ik nog zeker twee drie jaar op de top van mijn kunnen kan zijn."
