Mark Tuitert heeft een nieuw boek uitgebracht waarin hij schrijft over innerlijke kracht, gebaseerd op stoïcijnse filosofie. De oud-schaatser, die goud pakte op de Olympische Spelen in Vancouver van 2010 (1500 meter) wil anderen helpen. In een openhartig interview met het Algemeen Dagblad vertelt hij openhartig over gebeurtenissen in zijn leven.
Aan het begin van zijn schaatscarrière kwam Tuitert in aanraking met in aanraking kwam met filosofie, en vooral de stoïcijnse leer. "Ik was 21 en zat zwaar overtraind op de bank bij mijn moeder thuis. Ik wilde me kwalificeren voor de Olympische Winterspelen van 2002, maar eerlijk gezegd was het een teringzooi. Mijn ouders waren net gescheiden, ik was fysiek opgebrand en emotioneel niet stabiel. Ik zocht naar een houvast om weer balans te vinden in mijn leven", vertelt hij in gesprek met het Algemeen Dagblad.
Mark Tuitert openhartig over zijn leven
Tuitert begon een filosofische zoektocht met de vraag 'wat is wijs om te doen'. Hij wilde grip krijgen, doseren en in evenwicht komen. "Er waren zoveel emoties, ik zocht hoe ik zelf weer kon sturen. Het stoïcijnse dook steeds op, ik ging er boeken over lezen." De schaatser weerlegt de gedachte dat stoïcijns staat voor onverstoorbaar en geen emoties tonen. "Het gaat wél over emoties, maar ook over inzicht in jezelf. Reflecteren en nadenken over je leven. Er zijn heel veel emoties. Woede, verdriet, boosheid en frustratie kunnen je uit balans brengen. Maar ook positieve emoties kunnen je van de wijs brengen."
Lees ook: Keert 14-voudig international na 3 jaar terug bij Oranje? 'Naam is opgeschreven'
Op de heftigste momenten van zijn leven heeft Tuitert steun gehad van de stoïcijnse filosofie. De scheiding van zijn ouders, depressies van zijn moeder en haar zelfdoding. "Het was heel heftig om mijn moeder te verliezen aan een zelfgekozen dood. Dat was zo persoonlijk dat ik het eerst voor mezelf wilde houden. Ook omdat er een taboe heerst op zelfdoding. Toch heb ik het een paar keer genoemd, in een interview, tijdens een presentatie, en toen kreeg ik zoveel mooie reacties dat ik er vaker mee naar buiten ben getreden. Mijn openheid bracht veel herkenning van mensen. Ik dacht toen: als ik een brug kan zijn voor mensen om over dit onderwerp te praten of ermee om te gaan, dan doe ik dat.”
