Meneer v. M. werd wakker met een droge mond en de smaak van een randje brandend maagzuur. Het was een duistere ochtend en de regen kletterde tegen het raam van de slaapkamer. Zijn hart bonzend in zijn borst alsof het eruit wilde springen.Het besef dat het geen boze droom was geweest drong langzaam tot hem door en benam hem de adem. Vrijdagavond had hij met het zweet in zijn handen zitten kijken naar de spannendste bingopartij van zijn leven. Een tergende show van bobo’s en aanverwante ego’s. En dan die voorganger die een trekking stevig in zijn nadeel deed.... de pannenkoek!Dit werd geen rustige aanloop voor een geweldige record sprong maar een basejump in een maanloze duistere nacht. Geen rustige opbouw met een spetterende finale maar beginnen met het eindexamen waarvoor je vergeten bent te studeren. Maar in een flits drong het tot hem door! Hij was geen watje, het was nog niet voorbij. Hij gaat het anders aanpakken.Er zat maar één ding op. Schouders recht, borst vooruit en de jongens opdragen zonder zelfingenomenheid de strijd aan te gaan. Niet op de gebruikelijke wijze uit te gaan van soevereiniteit, arrogantie en zelfingenomenheid maar van zelfverzekerde kwaliteit en ervaring van een ploeg spelers uit de beste competities. Nu nog even iedereen op de juiste plaats zetten. Daar was hij voor aangenomen.Meneer v. M. nam een slokje water uit het glas naast zijn bed, aaide zijn vrouw die naast hem lag te snurken over haar bol en sloot met een glimlach zijn ogen om verder uit te slapen op zaterdagochtend 3 december 2011.
